Loudon Wainwright III - The man who couldn't cry

Tegenwoordig is hij misschien beter bekend als de "vader van", maar Loudon Wainwright III heeft na een carrière van ruim 40 jaar zijn plek wel verworven in de muziekgeschiedenis. In 1972 heeft hij op verrassende wijze zijn enige billboard hit met de novelty song Dead Skunk, een lied dat in een Nederlandse versie opgenomen wordt als Een witte eend door niemand minder dan Ronnie Tober en Ciska Peters.

Een jaar later komt zijn vierde album, Attempted Mustache, uit dat mede door een gebrek aan lollige liedjes over dooie dieren door de meeste nieuwe fans wordt genegeerd. Wainwright gaat op Attempted Mustache weer gewoon door met wat hij voor zijn succesnummer ook al deed: zijn droogkomische, intelligente, beschrijvende teksten zingen, begeleid met gitaar. Hoogtepunt van het album is The man who couldn't cry, waarin op magisch-realistische wijze een man beschreven wordt wiens leven volledig naar de knoppen gaat: Zijn hond gaat dood, zijn vrouw verlaat hem, hij wordt ontslagen, raakt een arm kwijt, wordt uitgelachen door een hoer. Zijn boeken, films en broadway shows floppen en hij komt in de gevangenis terecht, maar huilen doet hij niet.
Op het eerste deel van de American recordings serie covert Johnny Cash het lied. Het mag dan niet de grootste hit van Wainwright zijn, maar als je moet kiezen tussen een hit en gecoverd worden door Johnny Cash, zou ik niet lang na hoeven denken.

Doctors were called in, scientists too,
Theologians were last & practically least
They all agreed sure enough
He was no cream puff
But in fact an insensitive beast

Top 2000
2011: #5
2012: #16
2013: #13
2014: #18
2015: #23
2016: #36
2017: #34